22 Carriacou-Curacao (English text too)

Nr 22 Carriacou-Curacao November - 2009 (After the Dutch text one finds an short English translation)

Ik ben een maand op de Azoren geweest bij Lea op Synergy en heb na terugkomst hard aan Boanerges gewerkt. Het hurricane seizoen loopt op zijn einde en het wordt nu hoogste tijd om uit de Lesser Antilles te verlaten. Met spijt, het waren een fantastische twee jaar waarbij ik me thuis ben gaan voelen in deze zwervende en ongebonden levensstijl. Als mijn gezondheid het toelaat kan ik dit nog jaren volhouden. Mijn leven is nu behoorlijk ontspannen ondanks dat ik natuurlijk problemen ervaar. Zo af en toe is er stress vanwege reparaties en bestellingen. De oorzaak is altijd erg concreet en de oplossing ook. De twijfel of ik dit wel aan kan is over. Er is geen prestatiedruk van je omgeving, je wordt niet constant beoordeeld. Voel ik geen behoefte om iets te doen dan gebeurd er gewoon niets, who cares. Het vreemde is dat er altijd genoeg nieuwe dingen te beleven zijn. Ik ga hier weg omdat ik nu nog de energie hebben om opnieuw te beginnen in een Spaanssprekend gebied met een Spaanse cultuur. Maar ik hoop hier terug te komen. En zal met weemoed denken aan de kleine reizende gemeenschap van cruisers en werkers op de kant. Bob en Lia, Andy, de Pizzeria en de Deli van Christine, Conny en George van Arawak en zo vele anderen. En de gewoontes en gebruiken die bij een kleine gemeenschap horen. Net als in Nederland.

Op 17 november vertrek ik s’morgens naar Curacao (440Nm). Een uur vliegt het wonderzeil weer, de Parasailor spinaker van Bomarine. Hij trekt me zonder problemen in krap 70 uur naar Curacao. Het zeil hoeft soms maar eens per uur wat getrimd te worden. Ik voel me nu zo ontspannen met Boanerges dat ik overdag en s’nachts makkelijk mijn slaap haal met korte hazeslaapjes van 20-30 minuten terwijl allerhande alarmen zich luid laten horen via het Blok-paneel als er wat bijzonders is. Zoals dat er een schip in de buurt komt, als de stuurautomaat aandacht nodig heeft, of er ergens te weinig spanning is en ga zo maar door. De enige opwinding vormt in de eerste nacht Fidelity die met 15Kn aan komt denderen op ramkoers. Ik vraag me af of de bemanning mij ziet. Hun AIS alarm moet afgaan vanwege mijn AIS transponder die zich meldt en ook hun radaralarm omdat ik een krachtig radar signaal afgeef via de SeaMe. Ik verander flink van koers en alles is okay. Het is de eerste keer voot mij dat een groot schip geen rekening met mij houdt. Altijd zie ik dat ze een paar graden van koers veranderen zodra ze bij mij in de buurt komen. (6-8Nm)
Er is nog wat spanning als ik in de nacht langs Bonaire en Klein Curacao zeil. Ik weet niet of er kleine vissersboten op het water zijn zonder signalering. Met de spinaker is het niet zo makkelijk manouvreren. Nu weet ik dat de vissersboten van de ABC eilanden s’nacht in de haven liggen.
Ik kom in het donker bij het Spaanse Water van Cuaraco aan en haal de spinaker in het donker naar beneden. Het is 140m2 zeil en ik heb het maar een keer eerder alleen gedaan, alleen waren toen Henk en Ewoud standby. Het gaat perfect, ik wacht tot het licht wordt en lig rond 8 uur voor anker. Om om 11 uur wakker gemaakt te worden door een buurman. Mijn anker krabt en ik sliep toevallig in de andere romp dan waar het Blokpaneel zit. Ik ben finaal door het alarm geslapen, blijkbaar toch wat moe. Goede buren hier.
Een paar dagen later komt Hans mijn broer aan, gezellig. En allemaal handige onderdelen heeft hij bij zich. Het lijkt wel Sinterklaas. We regelen en repareren wat en ik organiseer kopieen van zeekaarten van het gebied van Curacao tot aan Panama. Weer en nieuwe ervaring. Dunne zwart/wit kaarten die je zo kunt bestellen uit een lijst voor een paar euro. We bezoeken Willemstad en het Kura Hulanda museum en rijden het eiland rond. Na de groene eilanden van de Lesser Antilles vind ik het hier maar dor met veel cactussen. Het heeft een eigen schoonheid. Ik had in Nederland vanuit de krant en TV de indruk dat er altijd luide protesten zijn richting Nederland. Op Curacao zijn ze niet blij met Nederland. Verongelijkte geluiden. Maar hie merk ik er nets van en de mensen van Curacao waar wij mee spreken zijn gewoon aardig. De bevolking is zonder meer Caraibisch met een Nederlands tintje. Velen spreken Papiamento, Engels, Spaans en Nederlands.
We vertrekken 1 december richting Bonaire om daar te gaan duiken. Waarover volgende keer meer.

The hurricane season is almost finished and it is time to leave the Lessr Antilles after two happy years. With regret, I is himself feel myself comfortable in this free life style now. My life is now considerably more relaxe in spite of that I experience enough problems. This time the stress arises because of break down and fixing problems, The cause is always very concrete. There is no pressure or expectations from my surroundings. I leave because I now still have energy to start again in a Spanish speaking area with a Spanish mentality. But I expect to return to the Lesser Antilles. And with melancholy will think of the small community of cruisers and workers ashore. Bobs and Lia, Andy, the Pizzaria and the Deli of ChristineConny and George from Arawak and many others. And the habits which belong to a small community. On 17th of November I leave for Curacao (440Nm). An hour later the Wonder Sail is flying again, the Parasailor spinaker of Bojan. He pulls me without problems in a couple of days and nights to Curacao. I feel relax now with Boanerges. Only Fidelity gives concern in the first night. She runs with 15Kn in a crash course on me. I wonder if the crew is aware of me. Their AIS alarm should sound because my AIS transponder is active. And their Radar alarm should react on my powerful SeaMe Radar Transponder. I change course and everything is okay. It is the first time that a large ship does not take me into account. I always notice that big ships change course a 8Nm from me. I still experience tension whwen I pass Bonaire and Little Curacao by sail. I do not know if there are small fishingboats without signaling out there. With the spinaker it is not easy to react. Today I know that the fishing boats of the ABC islands stay at in port at night. I arrive in the dark at the Spanish water of Cuaraco and take down the spinaker. It is 140m2 sail and I have done it only once before alone. It goes perfectly and I am anchored around 8 hours. A couple days later Hans my brother arrives. We repair some thing and I get Xerox copies of sea aps of the area of Curacao until Panama. We visit Willemstad and the Kura Hulanda museum and have a ride around the island. We leave for Bonaire on the 1th of December. More about that next time.