24 Aruba-Cartagena(Colombia) (English text too)

Nr 24 Aruba-Cartagena (Colombia) Januari 2010 (After the Dutch text one finds a short English translation
Op 4 Januari zijn we vertrokken naar Colombia. Op internet lees je de meest erge verhalen over de zeiltocht langs de Colombiaanse kust. Veel wind en een erg ruwe en onvoorspelbare zee. Wij hadden het eerste stuk stevige wind en golven. Bonanerges deed het weer prima. Op een gegeven moment hield de wind op en de motoren gingen aan. De BB motor is heet gelopen. Later bleek de thermostaat vast te zitten en de impeller van de waterpomp had bladen verloren. (In Colombia wordt standaard de thermostaat verwijdert, die geeft alleen maar problemen). We zijn op een motor verder gegaan en later op zeil de prachtige en verlaten Cinto baai in het Tayrona natuurpark binnengelopen. Er zijn daar alleen een paar bescheiden vakantiewoningen en er wonen een paar vissers. Puur natuur en geen electra, telefoon en internet. Bergen en oerwoud om ons heen en een paradijselijk strand en palmen. En geen weg er naar toe dus geen autos. We hebben er onze eerste Colombiaan ontmoet, Oscar die goed Engels spreekt en uit Bogota komt. En zijn vriend Agustin, een Argentijnse Yoga leraar.(www.bereceptive.com) Erg hartelijke en open mensen. Ze geven veel informatie over de complexiteit van dit prachtige land. De good and the dark side van Colombia. En hebben gegeten bij de vissers die alleen Spaans spreken. Het waren allen aardige, spontane mensen en kinderen. Na twee dagen door naar Taganga, een soort Zandvoort voor Colombianen. Erg druk en gezellig. We doken bij Octopus Dive gerund door een hartelijk Colombiaans echtpaar. Alsof we bij een familie thuis kwamen. Wanneer we s’morgens vertrokken met de boot was deze afgeladen. Er waren echter nooit meer dan 2 a 3 duikers per divemaster. Ieder groepje werd op een eigen stek afgezet. Dus het was ontspannen private duiken. En we worden continu gewaardschuwd voor alle diefstal die hier plaats vindt. Wij zijn veel te zorgenloos. En dat geeft de werkelijkheid weer van Colombia, de dark side zoals ze het noemen, de eeuwen van geweld en de drugs problematiek en ontvlambaarheid van de samenleving door de ongelijkheid en ongeschooldheid maar ook de hartelijkheid en spontaniteit. Tot nu toe was elk contact warm en aangenaam. Ook met de straatverkoper van fruit en bedelaars. Je ziet hier nog veel simpele, uit een massieve boomstam uitgehouwen, visboten in gebruik. Zoals ze al eeuwen door de Arawak en Carieb indianen gebruikt werden. In de Kleine Antillen heb ik er een gezien in het Carieb reservaat op Dominica. Op de kant en voor de toeristen bewaard. Na een week zijn we doorgezeild naar Carthagena. Daarvoor moesten we weer een eind de zee op. Met 35Kn wind continu (TWS, van achteren). Boanerges is het ideale schip voor dit soort koersen. De opgepepte Robertson stuurautomaat kan het prima aan. Het was wel wat angst aanjagend met die enorme golven achterop. Soms knabbelden die aan de achterbeam en wipten er over. Voor het eerst dat ik dat meemaak. Toen we weer dicht bij de kust kwamen werd het kalm. Ik heb hier in Carthagena al verhalen gehoord van andere boten, hoe zwaar de tocht was van Curacao naar Cartagena. Ik geloof dat nu ook wel, de electronische regelaar en de gelijkrichter van de windgenerator is uitgebrand doordat de generator veel te veel energie leverde. Ik rook opeens een brandlucht. De kast waar de regelaar en verwarmingselement in gemonteerd is was heel erg heet, je brandde zowat de handen aan het dek door het verspreiden van de overtollige energie die niet meer in de accus kon. Terug gaan naar Curacao zal vrijwel onmogenlijk zijn. Dat moet dan op windstille dagen, direct onder de kust en op de motor. Dat kan Boanerges niet. Dus na Cartagena langs de westkust van Colombia naar de San Blas in Panama. Ik heb al over allerhande prachtige plekken verhalen te horen gekregen van Colombianen. Het zal een beetje lastig zijn omdat de autoriteiten liever hebben dat je op de gebaande paden blijft. Het is hier nu veilig maar de drugs-trafficing is er nog steeds. De Cinto baai werd 30 jaar geleden al als logistiek centrum voor mariuhana transport gebruikt. De Coastgard heeft ons s'nachts bezocht in Taganga. Erg aardige lui die ons duidelijk maakten dat we daar niet mochten ankeren. Of we maar naar Santa Marta wilden gaan. De Port Captain had dat liever. We zijn maar rechtstreeks naar Cartagena gezeild. We liggen nu in een grote baai met allemaal torenflats om ons heen. Zoveel, daar steekt Rotterdam maar magertjes bij af. En unieke oude stad. Volledig omsloten door baaien die de stad zowat onneembaar maakte. Toch is het de piraat Drake gelukt om de stad te plunderen. En enorme, stoffige buitenwijken die we al gezien hebben omdat Hans een tandarts moest bezoeken vanwege een ontstoken wortel onder een kroon. We zijn veel in de oude stad in geweest. Prachtig, de rust, geen modern gebouw te vinden en een authentieke oude sfeer. Je ervaart elke stap de eeuwen historie. Ik denk dat ik het hier wel naar mijn zin krijg. Als ik tenminste in staat ben om wat Spaans te leren. Er wordt nauwelijks Engels gesproken door de gewone bevolking. Ik zie er wel tegenop, gezien mijn leeftijd en slechte gehoor. Het zal niet makkelijk zijn. Maar wel de moeite waard. Ik wil graag Colombia in, de diversiteit van het land ervaren. Ik heb al enkele adressen om te bezoeken. Allemaal erg spannend.
Op 19 januari is Hans vertrokken. Het was zeldzaam plezierig om hem om me heen te hebben. Het was uiterst ontspannen en we gingen erg soepel met elkaar om. We zullen weer samen zeilen.
maandag 1 februari begint mijn cursus Spaans. Het zal een tijdje duren voor ik weer aandacht voor het Blog heb.


Delivery 24 Aruba-Cartagena
On 4th of January we left for Colombia. On Internet one reads reads the most terrible stories concerning sailing along the Colombian coast. Lots of wind and a very harsh and unforeseeable sea. We had the first stretch firm winds and waves. Bonanerges did very well. At a given moment the wind disappeared and the engines where started. The port engine overheated badly. Afterwards the thermostat appeared to be stuck and the impeller of the water pump had lost blades. (In Colombia it is common practice to remove the thermostat which gives only problems). We went on one engine and later on sail splendid into Cinto bay in the Tayrona nature park. There are only a couple of holiday houses and there live a couple of fishermen. Solely nature and no electricity, cellphone and Internet. Mountains and jungle around us a paradisiac view and palms. And no road so no cars. We met our first Colombian, Oscar who spoke excellent English and comes from Bogota. And his friend Agustin, an Argentinian yoga teacher.(www.bereceptive.com) Both very friendly and welcomming people. They where very informative about the complexity of Colombia. About the good and the dark side of this marvelous country. I will see them again, I am shure. And the fishermen who only speak Spanish prepared us a deliceous meal. It where all nice, spontaneous people and children. After two nice days we left for Taganga, a beach holyday centre for Colombians. We did dive with Octopus Diving, owned by a warmly Colombian couple. As if we at a family at home. The boat was fully packed but when we went into the water there where only two to three divers on one divemaster. So private diving again! It was a really nice experience. In Taganga the simple, from a solid stem of a tree cut, fishing boats are still in use. As the Arawak and Carib Indians did hundreds of years before. In the Lesser Antilles I have only seen one, in the Carib reserve in Dominica. Saved for the tourists.
We were several times warned to look better after our belongings. And that reflects the reality of Colombia, the dark side Colombians call it, the centuries of violence and the narcotics problems and the highly flammable society caused by the inequality and litterace and unemployment. But also cordiality and spontaneousness. Until now each contact was warmly and pleasant. Also with the street vendor of fruit and beggars. After a week we sailed to Cartagena. We had to go quite a distance over open Sea. With a steady 35Kn of wind (TWS, abeam). Boanerges is the perfect ship for this type of courses. The revamped Robertson auto pilot coped very well. It was, however, somewhat fearfull with those enormous waves from the back. Sometimes nibbling on and occassionally hopping over the after beam. For the first time that I experienced this. when we approached the coast again it became calm. Here in Cartagena already me is topld several times how awfull it was at sea. I believe that now. Also the electronic charger and the rectifier of the wind generator have burned out because the generator provided much too much energy. I smelled suddenly a smokey air. The cupboard where the charger and heating dump are mounted very hot, Returning to Curacao will be nearly impossible. That should happen on calm days, directly under the coast and on the engine. That is not possible for Boanerges. Therefore after Cartagena it will be following the west coast of Colombia to the San Blas Islands of Panama. I am told already by Colombians several splendid spots to visit. Here in Cartagena we are anchored in a large bay with all towering condominiums around us. And a unique and beautiful old city. Enclosed entirely by bays which the city made almost impregnable. However the pirate Drake randsacked the city. And of cause dusty suburbs which we have already seen because Hans had to visit a dentist because of an inflammated root under a crown. We visited the old city many times. I think I will like this city and this country very much. If I am at least able to learn some Spanish. There is hardly spoken English by the ordinary population. On 19th of January Hans has left. It was very pleasant to have him around. It was extremely relaxing and we went along very smooth with each other. We will sail together again. Monday 1th of February starts my Spanish course . It will take a while before I will have attention for this Blog.