04 Cascais-Lobos

Vrijdag 31-08-2007, aankomst van Hans, Beatrijs en Domien. In het donker. Bij toeval hoor ik in een windvlaag in de verte “Eddy” roepen als ik met het bootje naar de kant vaar. Ook deze bemanning is op de verkeerde plaats afgezet door de taxichauffeur. Zaterdag wordt de voorraad van de reis gehaald door DHB. Beatrijs heeft nog nooit zoveel boodschappen in één gedaan en schrikt zich een hoedje van de rekening. Het kost een halve dag om alles op te bergen. Aan boord: Domien, oude, nuchtere vriend, Hans, mijn jongste broer die ik eigenlijk nauwelijks ken, een stevige bonk die van aanpakken weet en meldt dat de paar keer dat hij gezeild heeft nooit wind meemaakte. En Beatrijs, reeds 35 jaar in mijn leven, een en al levenslust en emotie. Weet wat zeilen is maar heeft dat 15 jaar nauwelijks meer gedaan, vindt het erg spannend om die enorme afstand over open zee te varen. Uiteindelijk zullen we in twee etappes samen 2960 km afleggen op een drijvend appartement van 80m2. Afstappen kan niet en je moet er vertrouwen in hebben dat het appartement heel blijft.
Zondag besluiten we om op slag weg te zeilen, geen uitstapje naar Lissabon, er is nog een paar dagen mooie wind volgens de Grib files en daarna bijna niets meer gedurende een week. Een hoogst ongebruikelijk laagje verdringt de standaard stevige wind die ik nu al 3 weken op de Grib files zie. Zondag en maandag hebben we nog wind, daarna is het soms zeilen, vaak motoren en motorzeilen. Er wordt zoals gewoonlijk goed gegeten, Beatrijs, die het niet lekker vindt in de keuken, levert een prachtige prestatie door iedere keer heerlijke gerechten te maken. Haar recepten staan op de PC en ik hoop ze te herhalen. De nachten zijn prachtig, helder, met een Melkweg die van horizon tot horizon loopt met een ongekende helderheid. Het water licht op.
Uit het logboek door Beatrijs:
Onder de Melkweg
Weerspiegelen wij jouw spoor,
Met watersterren.

We zijn alleen, zien nauwelijks vrachtschepen, we zouden net zo goed gewoon naar bed kunnen gaan, Boanerges red zich wel.
De 5e dag op zee, we krijgen steeds minder wind. Na een heerlijke maaltijd van Beatrijs zitten we boven in onze tuinstoelen in een vriendelijk avondzonnetje. De motor loopt heel langzaam zodat de stuurautomaat nog net zijn werk kan doen, windkracht 1. Domien stelt voor om een DVD van hem te bekijken, “As it is in haven”, een Zweedse film. Het wordt donker, de helderste hemel die je je kunt voorstellen. De Melkweg als één band van Noord naar Zuid. Geen maan. Oneindig veel sterren. Gisterennacht heb ik Beatrijs en Hans nog uit bed gehaald om deze hemel mee te maken. En nu alweer zo mooi. De PC komt boven, een sail-in bioscoop op de Atlantische Oceaan, sterren rondom. De film is prachtig. Opeens gepiep, We schieten naar de rand van het dek. Een dolfijn stuift weg in een vonkenregen van fluoriserend water. Dit is fantastisch, dit is romantiek. Af en toe kijkt iemand rond of er een schip langskomt. Voor mij is dit geluk, As it is in haven, met deze mensen waar ik me zo vertrouwd bij voel. Na middernacht heeft Hans wacht. Hij maakt ons wakker. Nu is er een hele groep dolfijnen die door het fluoriserende water dansen en dartelen. Om nooit te vergeten, zo mooi is dit. Om 6 uur begint mijn wacht. We naderen Graciosa, een eiland ten noorden van Lanzarote. Daar zullen we voor anker gaan na 607 mijl Atlantische Oceaan. In een klein baaitje gaat het anker neer in kristalhelder water. S`middags zwemmen en snorkelen we tussen mooi gekleurde vissen in water van 21 Gr Celcius. Zal de reis altijd zo mooi uitpakken?
Na nog een prachtige dag op Gracioza vertrekken we naar Arrecife op Lanzarote waar we Domien afzetten voor het vliegtuig naar huis. Voor hem begint het drukke leven weer. De voorraad is hier zo aangevuld dat er niet veel meer op de Cabo Verde gekocht hoeft te worden voor de oversteek naar de Carieb in december. Beatrijs, Hans en ik varen direct door naar Isla de Lobos, een eilandje boven Fuerteventura. Ook hier voor anker in prachtig blauw water met vissen onder de boot en een rode droge vulkaan voor de deur. We blijven een dag en dan de grote oversteek aar de Cabo Verde. Verder dan ik ooit gezeild heb.