02 Falmouth - Coruna

De bijbehorende fotos zijn verwijdert

Falmouth
Maandag 11 juni. Falmouth is een ontspannen weerzien, hier kwam ik voor het eerst met Pandiono op weg naar de Azoren. Een reparatiestop. Jammer van het slechte weer nu. De komende dagen doe ik kleine klussen. De hoes van de genua heb ik zo aangepast dat hij uiteindelijk goed naar beneden te krijgen is. Er zijn momenten geweest dat ik hem in de vuilnisbak wilde stoppen. Woensdags staat er veel wind en mijn mooie nieuwe Manson anker krabt. Ik haal het op en anker opnieuw. Ik ga de ankerteller die aangeeft hoeveel ketting uitloopt calibreren. Dat kost heel wat stroom.Uiteindelijkis hij goed. Alleen zijn nu mijn accus leeg. Dus start ik de nieuwe (ongebruikte) generator. Die loopt 5 seconden en dan stopt hij. Verzopen. Vreemd. Na verloop van tijd staat er zelfs benzene in de cylinder. Dat is balen. Een krabbend nieuw anker en een generator die niet werkt. Ik maak een afspraak met Toby (de oude eigenaar en bouwer van Boanerges) om op vrijdag naar Gweek te gaan. Later blijkt de hydraulische motor van de stuurautomaat niet te werken. Mijn humeur daalt nog iets.
Falmouth-Gweek.
Donderdagmorgen 6 uur. Waarschuwingsdag. Ik wordt wakker met een bonkend geluid. Het waait en regent. Ik drijf bonkend tegen een boot die aan een mooring ligt. Mijn anker krabt dus weer. Ik start de motoren en ga vrij liggen. Het anker zit zo vol wier dat het puntje wat nog vrij is geen houvast vindt in de blubber. Het graaft zich niet in. Nu ben ik nat, koud en heb er enorm de pest in en besluit direct naar Gweek te gaan. Zeilpak aan, anker omhoog en op weg.Ik doe al motorend de huik van het grootzeil en de hoes van de genua omlaag. Tijd zat. Het waait flink en er zijn golven. Dan schiet de schoot los van de genua voordat ik die uitgerold heb. Nu wordt het lastig. Ik kan die schoot niet meer aan het wild klapperrende zeil krijgen. Ik besluit terug te gaan, ga voor anker, kom tot mezelf, eet, maak alles klaar en haal met de laatste stroom uit de accus het anker op en vertrek. Naar Gweek is het net bezeild en ik val droog en overnacht vlak voor Gweek, waar ik jaren eerder al eens op hoog water gewacht heb met Beatrijs, Patrick en Peter op weg naar Toby. En maak bij laagwater het onderwaterschip schoon. Je kunt zien dat ik de coppercoat op de roeren niet opgeschuurd heb, daar zitten al pokken op, de rest van het onderwaterschip is brandschoon. Nu neem ik rust en geniet van het groen om me heen en overdenk wat me overkomen is. Deze manier van leven is een stevig leerproces. Ik moet bij vertrek mijn zaakjes op orde hebben, alles 10 stappen vooruit voorbereiden, want als je in je eentje een probleempje moet oplossen ben je niet bezig met de normale zeil bezigheden die ook moeten gebeuren. En heb je weer een probleempje.
Gweek
Aan het einde van de volgende dag bij hoogwater door de vallei naar Gweek. Het weerzien met Toby, Brenda en Bob is ontroerend. We zien dat we allemaal grijzer geworden zijn. Iedereen vindt het leuk dat Boanerges er weer is. Later komen vrienden van Toby die ook nog met Boanerges gezeild hebben kijken, vinden het prachtig dat het schip nog eens een grote reis gaat maken.
Toby is een enorme steun, helpt met reparaties en goede ideeen. Hij maakt een ratel om het anker met de hand op te kunnen halen als ik weinig stroom heb. En hij stopt enorm veel energie in de generator, hij kan het niet uitstaan dat de carburateur niet werkt terwijl er ogenschijnlijk niets mis mee is. Ook de leverancier (www.tooldiscounter.nl) in Nederland stopt zonder discussies erg veel energie in het verkrijgen van een nieuwe carburateur. Ondertussen maakt Toby een testopstelling, alles werkt. Monteert de carburateur weer en hij lekt als een zeef. Uiteindelijk komt hij erachter dat er een tweede ontluchter op de carburateur zit waarvan het afvoerslangetje afgekneld is. We vervangen het slangetje en de generator loopt als een zonnetje. En dan de volgende teleurstelling: de generator werkt niet samen met de acculader waar hij voor gekocht is. De kleine Kipor die ik hiervoor had deed het prima maar kon de last niet trekken. Deze grotere Kipor heeft geeft een minder mooie 220V waarop de Victronlader niet start. Ik mag deze generator inleveren tegen een geringe aftrek van kosten en koop een nieuwe die wel een mooie 220V geeft. Deze gaat naar Annemiek voor transport naar Coruna. Dat is wat je noemt service van een internetverkoper. Peter komt maandagavond aan. Ewoud geeft het advies om dinsdagmorgen direct te vertrekken naar Cornua, er staat twee dagen een gunstige wind, daarna wordt het lange tijd slechter. Ik geef hem gelijk maar het kan niet, het hoogwater in Gweek is zo laag dat Boanerges heel vast blijft zitten in de modder. We kunnen op z’n vroegst op woensdagmiddag weg.
Gweek-Audierne (Bretagne)
Woensdagmiddag zijn we eindeloos bezig om Boanerges uit de modder los te krijgen. Als het water al weer aan het zakken is schiet de boot opeens los en snijdt zich een weg door de modder, we zijn vertrokken. Naar Coruna gaat niet meer, te sterke tegenwind. Maar naar Brest in Bretagne gaat nog wel, dan zijn we tenminste onderweg. Rond 17.00 gaan we de zee op, er staat een stevige wind en we stuiven er vandoor met regelmatig 10 knopen.
Het wordt een ruwe nacht. We moeten er beide aan wennen. De Schenker watermaker doet voor een tweede keer zijn werk, kwestie van knop start en knop stop indrukken. In de ochtend neemt de wind af. Ik besluit om niet naar Brest te gaan, dat ligt heel diep landinwaarts en dat stuk moet je later ook weer terug varen. We varen door naar Audierne, een klein vriendelijk vissersplaatsje. Ik gebruik voor het eerst het Cmap programma met GPS op de PC. Je ziet jezelf op het scherm naar binnen varen. 150 SM gevaren, 100SM dichter bij Coruna, 12graden hoogte verloren.
Dan zitten we lange tijd vast in Audierne. De wind komt steeds pal van voren.
Audierne-Gijon
Het is een slecht jaar om naar Coruna te zeilen. Op de maandag besluiten we te vertrekken. Het lijkt te doen om met Bf 5 net aan de wind naar Coruna te varen. We zullen wel s’nachts een uur of 6 Bf 6 a 7 op de kop over ons heen krijgen. Het wordt een zware tocht, aan de wind, continu 5, 6, 7 Bf over dek. De wind krijgen we ongeveer 30 graden meer van voren dan verwacht en dat maakt dat Coruna niet bezeild is. En de wind ruimt niet zoals voorspeld. Er komen bakken water over dek. Een keer krijgen we een klap van opzij die ik nog niet eerder meegemaakt heb. De magnetron vliegt van het schap en valt een meter dieper op de grond. Hij blijkt nog te werken.Waar het enigszins kan komt water naar binnen. Via dekventilatoren en afvoergaatjes van 6mm laten emmers water door. Peter is behoorlijk zeeziek maar blijft zijn wachten naar behoren draaien. Boanerges gedraagt zich prima aan de wind met de stuurautomaat. Er wordt niet met de hand gestuurd. We eten kant en klare Lasagna uit de oven, uit de wind en uit de spay. Het nieuwe kapje waar we in tuinstoelen onder zitten is ideaal. Ik snap niet hoe ik vroeger dit soort tochten deed. Misschien word ik iets ouder. Er zitten wat ontwerpfoutjes in het kapje maar ik ben er erg blij mee. Ik dwing mezelf om de hele dag te blijven eten ondanks dat het me niet smaakt. De Aquair sleepgenerator (www.robwink.nl) levert 24 uur per dag in stilte stroom. Een mooi, weinig kwetsbaar apparaat. Samen met de zonnecellen(die nu niet veel doen door het betrokken weer) heb ik zoveel stroom dat de benzinegenerator niet gebruikt zal hoeven te worden. S’avonds leg ik een tweede rif in het grootzeil. Het aantrekken van de grootzeilval gaat wel erg makkelijk. Ik kijk omhoog en zie het zeil op de giek liggen. De sluiting van de grootzeilval is losgeschoten en de val zit nu boven in de mast. Met dit weer is er voor mij geen denken aan om de mast in te gaan. Ellen McArthur doet dat wel maar dat is een andere klasse van zeezeilen. Gelukkig is de kraanlijn die de giek omhoog houdt er op berekend om als noodval te dienen. Het blijkt nu dat de bovenste leuver en die van de eerste zeillat gebroken of los zijn. Tevens is het voorlooplijntje voor de tweede genuaval in de top van de mast vast komen te zitten aan de resten van een leuver. Het grootzeil zal straks moeilijk naar beneden gaan. We kunnen niet meer de maximale hoogte lopen, daarnaast moet Peter per se donderdagr het vliegtuig halen en het wordt nog zeker 24 uur tegen de wind in knokken. We besluiten om meer oostelijk aan land te gaan. Het wordt Gijon. We krijgen met veel kunst en vliegwerk het grootzeil naar beneden. Woensdagmorgen om 8.30 uur komen we aan. Van hieruit is het nog 140SM naar Coruna, meestal tegen de wind in. Achteraf gezien hadden we meer naar het westen aan land kunnen gaan. Het is niet in me opgekomen om dat beter uit te zoeken. Maar we zijn in Spanje.
Gijon
Peter wil zo snel mogelijk naar Nederland en is een paar uur later vertrokken naar Coruna. Er gaat het een en ander mis dus hij vliegt pas donderdagmiddag. En leeft een nacht op straat.
Zelf zit ik heerlijk in de zon op een terrasje en eet gebakken vis bij een wijntje. Eindelijk vakantie. De oude stad van Gijon is mooi, rustig en de mensen zijn er hartelijk en behulpzaam. Ik gebruik mijn frans weer eens. Het klimaat is zo dat ook al is het betrokken of regent het een beetje, een dunne broek en een T-shirt voldoende is. Maar nu is er zon. De reparaties zijn te overzien,alles begint beter te functioneren. Dit deel van Spanje heeft een heerlijke eetcultuur. Ik eet elke dag verse vis. Alle vis die je hier koopt is dezelfde dag gevangen. De wind staat de eerste drie dagen in de richting van Coruna. Maar ik moet even bijkomen en het grootzeil repareren. Je kunt hier en in Frankrijk erg weinig krijgen op zeilgebied. We mogen in Nederland blij zijn met watersportzaken als Watersport Oost in Amsterdam. Die de meest onwaarschijnlijke zaken hebben of kunnen bestellen. Ik zal ze nog missen. Op dit moment regelt Ewoud van alles voor me,maar daar komt natuurlijk een eind aan wanneer er geen bemanningswissels meer zijn.
Ik lig nu 8 dagen in Gijon. De wind staat continu tegen en ik ben van plan om voor de wind de wereld rond te varen. Daar is Boanerges ook het meest geschikt voor. Maar de tijd dringt, ik wil op tijd in Coruna zijn om Annemiek en gezin te ontvangen.
Gijon-Coruna
Donderdag 12 juli. Er zal weinig wind uit allerhande richtingen zijn,maar ook wat wind uit de goede richting. De avond ervoor manouvreer ik alleen de haven rond, naar de benzinesteiger en naar een box waar ik de volgende morgen vroeg makkelijk uit kom. Zonder wind gaat dit prima, maar ik ben benieuwd als ik dit in mijn eentje moet doen met wat wind. Dan is Boanerges opeens erg groot en onhandelbaar.
Ik vertrek s’morgens om 7 uur, goed voorbereid, alle havens onderweg bestudeerd en in de GPS gezet. Eerst een aantal uren motoren en dan: wind uit de goede richting. Ik ga ver uit de kust en spinnaker tot s’avonds 7 uur, mijn gemiddelde ligt op 6 knopen, netjes. Ik loop al de hele dag met de witte kookwekker van Yvonne. Die zet ik iedere keer op een 25 minuten,waar ik ook mee bezig ben. Dan vergeet ik niet om af en toe rond te kijken of er iets in de buurt is. De hele dag zie ik maar een vrachtschip in de verte, een vissersboot die mee opvaart en een snelle motorboot die kruist. Ik ga mijn eerste solo-nacht in als ik bij de noordelijkste kaap van Spanje ben. Hierna gaat het meer naar het zuiden. Het is gedaan met de rust, overal vissersboten, ik zit nu dicht onder de kust. Verder uit de kust zal er al tegenwind zijn. Hier zou dat pas vrijdag tegen de middag zijn. De wind valt om 12 uur volledig weg. Motor bij en enige uren motoren. Dan begint de tegenwind al. Ik zal niet meer in Coruna komen vannacht. Beide motoren staan op een stevig vermogen om netjes over de golven te komen. Ik ga de ria van Ceceira in, in het donker, alleen. Nu blijkt hoe handig het Cmap electronische kaartprogramma op de PC met GPS-muis is. Ik heb er al mee geexperimenteerd. In Cmap kunt je heel snel routes uitzetten maar ook even uitzoeken wat de beste koersen zijn en wat de daarbijbehorende afstanden zijn. Ik zet heel veel waypoints die de ria in geleiden in het logboek, gewoon getallen overschrijven. Dat gaat veel zekerder en sneller dan dat je dat van de kaart haalt met de kans op fouten en onnauwkeurigheden. Daarna zet ik die waypoints in de GPS (die op een ander accublok zit dan de PC). Ik kan buiten alle gegevens op de displays zien. Zou de PC uitvallen dan heb ik de GPS koersen nog.En zou die zonder stroom komen dan heb ik nog de waypoints uit het logboek die ik in een hand GPS op batterijen kan zetten. (waarbij ik me nu realiseer dat ik die een keer moet testen, anders zal ik erg in de zenuwen zitten als alles verkeerd gaat en ik de GPS nodig heb.) Maar alles gaat prachtig, ik vaar de zwarte donkere rotsen tegemoet, geen bakens vooreerst. Dit heet vertrouwen op de techniek. Hoewel, er zitten kleine verschillen tussen de electronische kaart, de Reeds pilot en de werkelijkheid. Je moet scherp op blijven letten. Dan zie ik opeens de lichtjes van een vissertje ergens tussen de rotsen en brekers scharrelen in het donker. Je moet maar durven. En ik zie mezelf voortschuiven op het scherm en vaar zo naar mijn ankerplek die ik ook in een waypoint heb gezet.Dit is wel zeer geavanceerd navigeren. Om 4.30 uur lig ik voor anker. En kan gaan slapen. Bij mijn eerste echte solotocht is niets fout gegaan, geen ongerustheid, alles liep op rolletjes.
De volgende dag blijf ik in Ceceira een simpel dorpje met een mooie omgeving. Er is een gigantische marina gepland, waar nu alleen een haventje is voor kleine vissers en een zeilschool. Ik blijk toch wel erg moe te zijn, pas s’middags komt er weer leven in me.
Zaterdag vertrek ik weer, 6 uur op de motor naar Coruna, met af en toe de genua bij. Om 14.00 uur ga ik op 12 meter diepte voor anker. Ik merk dat ik nog niet veel vertrouwen heb in het anker. Steek veel ketting en lig daardoor steeds anders met de draaiende wind en kan moeilijk bepalen of het anker krabt. Ik verschuif of de anderen hebben vermoedelijk veel minder ketting uitstaan en dus kleinere draaicirkels. Ook hier weer een leerproces. Ankeren in diep water met veel jachten om je heen. S’nachts wordt ik verschrikt wakker van een harde klap en gekrijs. Het zweet slaat me uit. Een meeuw is in de zeereling gevlogen en maakt veel misbaar.
Ik ben in Coruna, de familie Beers mag komen en de vakantie kan echt beginnen. Hoewel, eerst de boot herinrichten, opruimen,schoonmaken, de was doen etc. Zoals bekend ben ik in staat om in twee dagen een puinhoop van mijn boot te maken.