26 Cartagena-Bogota yoga (English text too)

Nr 26 Cartagena (Colombia) Juli 2010 (The Dutch text is followed by a short English translation)
Mijn leven in Colombia gaat snel en is veranderlijk. Plannen wijzigen hier met de dag. Ik raak achter met schrijven en het wordt steeds moeilijker om mijn Blog bij te houden.

Op 1 mei begint officieel het regen seizoen. En het begon exakt op 1 mei te regenen en te onweren. Het onweer hier is prachtig. De hele hemel flikkert in blauw en roze. Ik heb dit nog nooit zo meegemaakt. En de wind komt constant uit andere richtingen. Daarna is het elke dag raak geweest met regen. Ik ben benieuwd of dit zo blijft. Op een morgen rond 4 uur werd ik half wakker, ik had het gevoel dat de boot anders bewoog. Een half uur later hoor ik geluid op mijn boeg. En geroep. Ik ga naar buiten in de regen, er stond rond 18Kn wind en ik had een zware 40Ft Canadees dwars op mijn boegen liggen. De boot raakte mij niet omdat de bridle hem tegenhield. Daarom had ik er niets van gemerkt. Dit was een bijzondere situatie die alleen bij een catamaran kan voorkomen. Ik was ondertussen 60m opgeschoven. Het anker dat 2 maanden geen meter verschoven was slipte door de modder. Het was onmogenlijk om die boot van de bridle af te duwen. Er waren twee radeloze figuren aan boord van die boot en we schoven langzaam in de richting een 54ft catamaran. Ik riep dat ze hun anker moesten inhalen. Dat deden ze en toen trok de boot zich langzaam vrij. Op een gegeven moment zat er een paar meter tussen mijn bridle en hun schroef en konden ze weg. Hun anker was opgehaald en toen realiseerde de schipper zich dat hij het stuurwiel verwijdert had en dus onbestuurbaar was. (hoorde ik later). De boot kwam razensnel achteruit naar mij toe. Deze keer schampte het schip wat af op mijn BB boeg en draaide gelukkig weg langs de zijkant. Zij hadden hun dinghy opzij hangen, een flinke. Die werd geschept door mijn scepter. Daar loopt een staaldraad van de scepter naar de boeg. Dat was geluk hebben, de dingy schoof over de draad omhoog, de staart van de buitenboordmotor kwam rakelings langs mijn hoofd en de dinghy knalde zowat op hun eigen dek. Weg was de boot. En ik lag vlak naast een motorboot en voor de cat. Met hulp van de schipper/eigenaar van de cat, een aantrekkelijke vrouw, heb ik later mijn boot op een ander plekje gelegd. Dat was weer opwinding in de morgen.

Ik moet al sinds Nederland de dekken van nieuwe antislip verf voorzien, ze worden nu echt glad, gevaarlijk. Ik ontmoet een schilder, Pedro. Hij wil graag werken en wil de dekken voor een prijs doen waarvan ik denk, waarom zou ik me druk maken. En we kijken in de BB romp waarvan ik de ingang en de toilet en douche wil schuren, plamuren en schilderen. Pedro noemt een prijs waarvan ik denk, OK, dat moet dan maar, dan ben ik er van af. Aan dek blijkt opeens dat Pedro een prijs afgegeven heeft waarbij ook de voorraad ruimte en het voorste slaapgedeelte in is meegenomen. In een moment van verstandsverbijstering besluit ik ook het achterste slaapgedeelte te laten verven. S´avonds bedenk ik me dat ik zowat de hele inhoud van de BB romp aan dek moet opslaan en het regenseizoen begint. Het zou 9 dagen werk zijn. Het werden er 17 waarbij Reinaldo, de vader van 70 keihard meewerkte. Nu moest ik elke dag in het Spaans praten en Pedro laten doen wat ik wilde. Een goede leerschool. Na 3 weken was het klaar en ik was behoorlijk moe. Het kostte nog twee weken om alles schoon te maken en op te ruimen. Ik ben wel tevreden over het resultaat. Ik moest erg veel moeite doen om Zoon en Pa maskers te laten gebruiken. En ze te bewegen om zich schoon te schrobben met water en Schotch Brite (pannespons) ipv met aceton. Zie de fotos en griezel over de arbeidsomstandigheden. Boanerges is ondertussen in een veel betere conditie dan toen ik vertrok.
Ik besluit om eind mei naar Bogota te gaan. De boot moet in de marina. Ik check voor het anker ophalen het oliepeil van de motoren. Bij de BB motor die heetgelopen was stroomt de olie zowat uit het oliepeil gat. Een lekke koppakking. Die motor moet een zware reparatiebeurt hebben. De andere motor maakt nauwelijks toeren vanwege een zwaar vervuilde carburateur. Ik besluit dat allebei de motoren naar de reparateur gaan en dat ze grondig nagekeken worden. Ze zijn 10 jaar oud en moeten nog 5 jaar mee. Dat geeft weer georganiseer maar ik raak steeds meer gewend aan het inhuren van hulp. De motoren wegen 50kg per stuk en voelen elk jaar zwaarder.

Boanerges ligt voor het eerst in 3 jaar in een marina omdat de ankergrond hier nogal slecht is. Ik vertrek voor twee weken naar Bogota, en daarna nog een keer een week Yoga in Cinto Bay.
In Bogota slaap ik in het appartement van Andrés Juan Hernandez. Die heb ik leren kennen in Cinto Bay. Hij komt voor in het Blog, salsa-end met zijn vriendin Carolina. Het klikte tussen ons, ondanks dat hij een begin dertiger is. Hij en zijn partner Philipe ontwikkelen restaurants en bars, kopen of huren een gebouw, bedenken een thema, richten het in, huren personeel, starten en verkopen hun deel na een bepaalde tijd. En is een enorme sportman en yogie.

In Cartagena ben ik een paar keer op het partijkantoor van de Parti Verde van Mockus geweest, een onafhankelijke runner up voor president. Zondag as is de eerste ronde van de presidentsverkiezingen. De huidige president Uribe, een sterke rechtervleugelman, heeft de Farc (guerilla) flink in het defensief gedrongen. Om daar het geld voor te vinden is Colombia in de uitverkoop gedaan bij de US. Er wordt nu op grote schaal olie, kool en allerhande mineralen geexporteerd naar de US. En die investeren zwaar in bedrijven en het leger van Colombia. Veel helikopters en uiterst modern militair materieel. Je ziet hier ook de meest geavanceerde fregatten van het westerlijk halfrond in Cartagena. En bij de Yamaha distributeur werd me verteld dat de speedboten met 3*350HP (max speed 80Kn) niet meer voldoen voor drug trafficing.
Uribe mag geen derde termijn doen van de hoge raad. En hij houdt zich eraan, heeft niet de macht gegrepen en gaat ervan uit dat Santos (wiens familie eigenaar is van de grote krant El Tiempo), zijn oud minister van defensie, zijn politiek doorzet. Uribe wordt op handen gedragen omdat de Colombianen zich eindelijk weer eens veilig voelen. Toch verwachten velen dat hij over een jaar of 15 aangeklaagd wordt voor misdaden tegen de menselijkheid. Dit vanwege zijn politiek van het verdrijven van arme boeren van hun land. Colombia heeft na Soudan de meeste interne vluchtelingen ter wereld. Verdreven van hun land door paramilitairen om het land beschikbaar te krijgen voor grootschalige land en mijnbouw. Ik voel me echt veilig in Colombia maar toen ik El Tiempo begon te lezen kwam ik in twee weken tijd tegen dat Uribe flink af laat luisteren, dat in Bogota een bom in een bus is ontploft met een dode en 5 gewonden en in Cartagena 7 huurmoorden plaatsvinden in 5 dagen op gewone straatventers en winkeliers door bromfiets moordenaars. En een parlementarier die een proces aan haar broek krijgt(terwijl ze in het buitenland is) omdat ze emailt met het Farc. Ze kreeg toevallig in Madrid een auto ongeluk in een taxi, bestuurd door een Colombiaanse chaufeur. En nog zo wat. Toeristen overkomt echter niets. Maar ik begin nu wel de politie en militairen te zien.
Mockus is twee maal zeer succesvol burgemester van Bogota (8 milj inwoners) geweest en heeft de stad van een van de meest onveilige steden tot een normale stad gemaakt met de hulp van de inwoners. Hij is in staat om de mensen te aktiveren. Hij ziet er uit als de leraar Duits van Koot en Bie. Ik heb nu het nodige van hem gelezen en ben gefacineerd. Hij heeft in Bogota agenten laten schminken die verkeersovertreders toespraken. Hier is niets erger dan dat je voor gek gezet wordt. En hij heeft eens zijn broek laten zakken voor een collegezaal vol studenten om ze stil te krijgen. Hij schijnt behoorlijk hard te zijn maar heeft verfrissende ideeen en is recht door zee. Hij wil dat de staat zijn eigen wetten uitvoert en er naar handelt. Hij stelt dat hij niet voor of tegen Uribe is maar dat het tijd wordt voor een ander soort samenleving. Hij blijft de Farc bevechten maar wil de maatschappij ontmilitariseren en de gepolariseerde cultuur verminderen. Hij zei in een televisiedebat dat hij Chavés bewonderde omdat die de bevolking achter zich kreeg. Dit zeggen is een politieke doodzonde in Colombia. Uribe sneerde dat Uribe een sneue invalide is. Mockus maakte bekend dat bij hem Parkinson is gediagnotiseerd en dat de verwachting is dat hij nog 12 jaar normaal kon funktioneren en dat het geen invloed heeft op zijn verstandelijke vermogens. Dus hij blijft kandidaat. De Colombianen hebben dat verhaal aanvaard omdat de man eerlijk is en geen dubbele agenda heeft. Dat zijn ze niet gewend. 2 maanden geleden stond hij op 2%, nu op 35% en Santos op 37%. De Colombianen zijn moe van 200 jaar polarisatie. http://www.youtube.com/watch?v=TYl5si4iE6g&feature=related
Dus dit kunnen wel bijzondere verkiezingen worden en daarom was ik op bezoek bij de Parti Verde in een schattig kantoortje.(voor Hans: vlak bij het winkeltje van de oude drukker met de T-shirts, hij is met mij naar het partij kantoor gegaan. Dat was ook nog een heel verhaal)
http://www.youtube.com/watch?v=DxbGV1o0FE4
En nu ga ik weer door met mijn verhaal, ik schreef aan Andrés dat ik nog niet wist of ik voor na de verkiezingen naar Bogota ging. Ik kreeg een mailtje terug dat ik bij hem kan slapen en er zat een link naar Utube bij. Ik ga voor de verkiezingen naar Bogotá.
http://www.youtube.com/watch?v=DjflO4dBFJ4&feature=player_embedded
In de eerste ronde krijgt Mockus 25% van de stemmen en Santos meer dan 40%, in de tweede ronde krijgt Mockus veel minder en Santos wordt president. De Colombianen zijn toch te bang dat hij niet de politiek van Uribe voortzet. Ze kiezen voor het vertrouwde van vroeger, hoewel het niet in het belang is van de gewone man. Ongeveer zoals in Nederland vele gewone, afhankelijke burgers, op de VVD stemmen waarna de beter gesitueerden er het meeste voordeel aan hebben. In Colombia bezitten enkelen zowat het hele land en om die situatie in stand te houden is een flinke repressie nodig. Zolang dat niet veranderd maken mensen als Mockus weinig kans.

In Juni ben ik weer naar Cinto geweest voor een yoga retrait. Ik merkte dat ik vooruitgegaan ben met mijn yoga omdat ik redelijk trouw mijn oefeningen gedaan heb. De sfeer was deze keer anders omdat het andere cursisten waren en ik heb er een erg leuke vriendin aan overgehouden, Diana, een zelfstandig en prachtige Latina uit Bogotá. We zullen elkaar nog vaak ontmoeten.
Ik ben ondertussen twee keer in Bogota geweest. Woonde bij Andrés en had daar een heerlijke tijd. Bogotá had 14 jaar geleden 2 miljoen inwoners en nu 9 miljoen. De stad functioneerd nog steeds prima en dat is een prestatie van formaat. Ik wordt rondgeleid door Ofelia, architecte in dienst van het stadsbestuur. Ze was medecursist in Cinto in April en we kunnen het sindsdien goed samen vinden. Ze leert me veel over Bogotá.
Mijn ervaring met Colombianen is dat het ontzettend hartelijke en gastvrije mensen zijn. Ik geniet van hun warmte. En ik vermoed dat ik nog vele malen Bogotá zal bezoeken.
Het is 3 jaar geleden dat ik uit Nederland vertrok. Ik voel heimwee naar mijn vrienden en besluit dat ik in October-November 2010 een bezoek ga brengen aan Nederland.

My life in Colombia is going fast. Plans are changing by the day. Writing for the blog gets increasingly difficult.
On May 1th the rainy season starts officially. And on May 1th it starts to rain and thunder. The lightning here is wonderful. Thunder flashes color the clouds blue and pink. The wind comes changes constanty from direction. On a morning around 4 hours I was half awake, I felt the boat was moving differently. Half an hour later I hear sounds near my bow. And a cry. I look outside; in the rain, it blows about 18Kn wind and there was a heavy Canadian 40Ft across my bows. The boat did not hit me because it was stopped by the bridle. This was a special situation which can only happen with a catamaran. I dragged 60ft through the mud . It was impossible to push that boat of the bridle. There were two desperate characters on board the boat and we moved slowly towards a 54ft catamaran. I shouted that they had to lift anchor which they did. And then the boat pulled itself slowly free from the bridle and they could motor away. Their anchor was raised and than the captain realized that he had removed the steering wheel and was uncontrollable. (I heard later). The boat quickly rushed back on me. This time the boat bounced off on my port bow and turned away on the side. The boat was gone. And I was lying next to a motorboat and in front of the cat. With the help of the skipper / owner of the cat, an attractive woman, I later put my boat on another spot. That was again excitement in the morning.
Since I left the Netherlands I had to paint the decks with non skid paint. I met a painter, Pedro. He could do the paint job for a price that I thought, why should I bother. We had a look at the port hull, where I wanted the entrace and bathroom sanded, faired and painted. Pedro gave a price where I agreed upon. On deck suddenly it appears that Pedro has issued a price where the stock room and sleeping area in the front where included. In a moment of insanity I decided the aft bedroom should be painted too. That night I realize I had to remove almost the whole content of that hull on deck and that the rainy season just started. It would be nine days of work. It became 17 with Reinaldo, the father of 70 helping. Now I had to talk every day Spanish to make Pedro do what I wanted. After 3 weeks the work was finished and I was pretty tired. It took two more weeks to get everything clean and organized. I am satisfied with the result. It took a lot of effort to get Dad and Son use protective carbon masks. And to make them clean themselves with Scotch Brite and soap instead of acetone. See the photos and shiver about the working conditions. Boanerges is now in much better shape than when I left the Netherlands.
Late May I decide to visit Bogota. The boat had to go into the marina. Boanerges was for the first time in three years in a marina because the anchorage here is pretty bad. I left for two weeks to Bogota, and then again one week Yoga in Cinto Bay.
In Bogota I slept in the apartment of Juan Andres Hernandez. I met him in Cinto Bay. He and his partner Philipe develop restaurants and bars; buy or rent a building, come up with a theme, build and furnish it, hire staff, launch and sell their share after a certain time. And is a great sportsman and yogie.
In Cartagena, I was a few times at the party headquarters of the Parti Verde of Mockus an independent runner up for president. Sunday is the first round of the presidential elections. Uribe, the current right wing president fighted the FARC (guerrillas) fiercly and put them greatly on the defensive. To find the money for that Colombia has saled out to the U.S. Now widely oil, coal and various minerals are exported to the U.S. And the U.S. is investing heavily in companies and the military of Colombia. Many helicopters and advanced militairy equipment. In Cartagena one can see the most advanced fregates of the western world. At the distributor of Yamaha I was told that nowadays speedboats with 3* 350HP (max speed 80Kn) do not suffice any longer for drugs running. Uribe third term was not allowed by the high council. He did not take over power and expects that Santos (whose family owns the major newspaper El Tiempo), his former defense minister, continues his policy. Uribe is adored by the Colombians because they finally feel safe again. Yet many expect that he will be for crimes against humanity year within 15 years. Because of his policy of expelling poor farmers from their land. After Soudan Colombia has the most internal refugees in world. Expelled from their land by paramilitaries so the land is available for large-scale landowners and for mining.
I feel really safe and happy in Colombia. However when I started to read El Tiempo, in two weeks time I noticed; that Uribe had a lot to do with the DAS taping phones, even from the High Court, in Bogota a bomb exploded in a bus with one dead and five wounded, in Cartagena seven contract killings where carried out in five days on ordinary street vendors and shopkeepers by motorcycle assassins. And a member of parliament gets sued (as she is abroad) while she emailed with the Farc. She got a car accident in a taxi in Madrid, driven by a Colombian driver! Tourists never have problems. But now I'm starting to see the police and military everywhere.
Mockus has twice been very successful mayor Bogota (8 mil inhabitants) and changed the city of one of the most unsafe cities to a normal city with the help of residents. He is able to activate the people. He looks like the German teacher of Koot and Bie. I have read a lot about him and am fascinated. He had in Bogota police officers make up-ped as clowns addressing traffic offenders. There is nothing worse than made fun out of you in Colombia. And he once drops his pants for a classroom full of students to get their attention. He seems to be pretty hard but has refreshing ideas and is straightforward. He wants the state implements its own laws and to act accordingly. He states that he is not for or against Uribe, but it is time for a different kind of society. He continues to fight the Farc; but wants to depolarize and demilitairize society. He said in a TV debate that he admired Chavez because Chavez got the population support him. To say this is a political death sin in Colombia. Uribe made fun of Mockus because he should be disabled. Mockus announced that Parkinson was diagnosed on him and that was expected that he could function another 12 years normally and that it does not affect his mental faculties. So he stays candidate. The Colombians have accepted that story because the man is honest and does not have a double agenda. Two months ago he was rated at 2% in the polls, now 35% and Santos on 37%. The Colombians are tired of 200 years of polarization. http://www.youtube.com/watch?v=TYl5si4iE6g&feature=related
So this will become special elections, and therefore I was visiting the Parti Verde in a lovely office. (For Hans: near the shop of the old publisher with the T-shirts, he accompanied me to the party office. That was also a great story)
http://www.youtube.com/watch?v=DxbGV1o0FE4
And now I go on with my story, I wrote to Andrés that I did not know whether I went to Bogota after the election. I got an email back that I could sleep with him and there was a link to Utube. I go for the elections to Bogotá.
http://www.youtube.com/watch?v=DjflO4dBFJ4&feature=player_embedded
In the first round Mockus gets 25% of the votes, Santos 40%, in the second round Santos wins with a big margin. The Colombians are still too scared that Mockus will not pursue the politics of Uribe. They opt for the familiarity of the past, although this is not in the interest of the common man. In Colombia a few own almost the whole country and to keep that situation stable quite a repression is needed. Unless that does change people like Mockus have little chances.
In June I went again to Cinto for a yoga retreat. I noticed hat I had made progressed thanks to my daily practice. The atmosphere was different this time because the group wasdifferent and I made a very nice friend by Diana, an independent and beautiful Latina from Bogotá. We will definitaly meet each other more often.
I now have been twice in Bogota. I lived at Andrés and had a wonderful time. Bogota 14 years ago had 2 million inhabitants and nine million now. The city functiones relatively well and this is a great achievement. I was guided by Ofelia, an architect employed by the city. She was fellow student in Cinto in April and since then we can get along very well. She teached me a lot about Bogotá.
My experience is that the Colombians are extremely warm and hospitable people. I enjoy their warmth. And I expect that I will visit Bogotá many times more.
It has been 3 years since I left the Netherlands. I feel a kind of homesick for my friends and I decided to visit the Netherlands in October, November 2010.